满江红·自豫章阻风吴城山作

满江红·自豫章阻风吴城山作原文：

莺逗湖南烟雨慳，吴江夜语孤舟闲。山深薄酒易醒醉，天远轻凫难往还。作县真如悬度国，迁官欲似飞来山。子公帝城能忆否，下马常眠双树湾。
三十年前湓浦尉，五千里外解符归。庐山相见应相笑，为借云泉一濯衣。
古墓荒凉草色新，况逢寒食倍伤神。谁怜地下魂无主，原是先朝谏猎人。
楼船万艘下，钟阜一龙空。胭脂石井犹在，移出景阳宫。花草吴时幽径，禾黍陈家古殿，无复戍楼雄。更道子山赋，愁杀白头翁。记当年，南北恨，马牛风。降幡一片飞出，难与向来同。壁月琼枝新恨，结绮临春好梦，毕竟有时终。莫唱后庭曲，声在泪痕中。
结念栖隐乡，环流面寒麓。凌晨理幽榜，人语出清旭。群鬟互湿翠，临溪各为沐。钓竿带烟萝，茶臼答风竹。卷帘交清晖，书帙映人绿。烦公营粉本，茅堂启湖渌。画图幸取办，鱼鸟先约束。相期采金英，鹿蹊踏松粟。
忆我为儿时，家塾在堂隅。日昳读书罢，归时慈母娱。八岁就外傅，《鲁论》初咿唔。九岁五经毕，文义颇不疏。十岁读《礼经》，古句忘崎岖。十一背慈训，茕茕失母乌。十二出门游，奔走能跨驴。是时从大人，来往神愉愉。大人授《孝经》，命儿自写书。儿写书不成，满纸如墨猪。左右反覆视，心气惨不舒。低头清泪落，仰头但嗟吁。大人顾谓儿，儿心一何愚。写书非大难，儿心姑徐徐。心定手不误，尔盍仰视予。侵晨执笔写，写成日裁晡。儿乃破涕笑，喜笑东西趋。取书呼儿来，此书义当摅。读书读其义，此书学根株。儿默听此教，跪受当前除。朝夕执书读，爱重同球图。读罢藏之笥，亵见惧点污。儿今又写书，写书忽痛呼。儿有六岁儿，儿已十年孤。昔时一卷书，岁时常宝储。今日写此帙，吞声泪沾裾。昔写今亦写，今日迥自殊。昔泣今亦泣，两泣不相如。昔写虽丑恶，嬉戏称凤雏。今写好似昔，谁与正瑕瑜。昔泣实恃爱，貌郁神不痡。今泣复何益，泪眼空为枯。哀哉一卷书，写罢还踟蹰。儿亦呼其儿，学不在五车。但求孝悌性，敬爱理不虚。亦不在荣达，名誉播九区。但求守吾身，战战保发肤。儿有弱小甥，神采清且都。七岁痛陟岵，似续守门闾。此书大义在，此诗非烦纡。儿复呼其儿，试诵与尔姑。尔姑闻此诗，哀痛犹茹茶。尔内外兄弟，敬谨相友于。立身与显亲，毋苦不肖吾。
校德尽珪璋，才臣时所扬。放情寄文律，方茂经邦术。王猷符发挥，十载契心期。昼游有嘉话，书法无隐辞。信兹酬和美，言与芝兰比。昨来恣吟绎，日觉祛蒙鄙。
欲渡黄河冰塞川，将登太行雪满山。

满江红·自豫章阻风吴城山作拼音解读：

yīng dòu hú nán yān yǔ qiān ，wú jiāng yè yǔ gū zhōu xián 。shān shēn báo jiǔ yì xǐng zuì ，tiān yuǎn qīng fú nán wǎng hái 。zuò xiàn zhēn rú xuán dù guó ，qiān guān yù sì fēi lái shān 。zǐ gōng dì chéng néng yì fǒu ，xià mǎ cháng mián shuāng shù wān 。
sān shí nián qián pén pǔ wèi ，wǔ qiān lǐ wài jiě fú guī 。lú shān xiàng jiàn yīng xiàng xiào ，wéi jiè yún quán yī zhuó yī 。
gǔ mù huāng liáng cǎo sè xīn ，kuàng féng hán shí bèi shāng shén 。shuí lián dì xià hún wú zhǔ ，yuán shì xiān cháo jiàn liè rén 。
lóu chuán wàn sōu xià ，zhōng fù yī lóng kōng 。yān zhī shí jǐng yóu zài ，yí chū jǐng yáng gōng 。huā cǎo wú shí yōu jìng ，hé shǔ chén jiā gǔ diàn ，wú fù shù lóu xióng 。gèng dào zǐ shān fù ，chóu shā bái tóu wēng 。jì dāng nián ，nán běi hèn ，mǎ niú fēng 。jiàng fān yī piàn fēi chū ，nán yǔ xiàng lái tóng 。bì yuè qióng zhī xīn hèn ，jié qǐ lín chūn hǎo mèng ，bì jìng yǒu shí zhōng 。mò chàng hòu tíng qǔ ，shēng zài lèi hén zhōng 。
jié niàn qī yǐn xiāng ，huán liú miàn hán lù 。líng chén lǐ yōu bǎng ，rén yǔ chū qīng xù 。qún huán hù shī cuì ，lín xī gè wéi mù 。diào gān dài yān luó ，chá jiù dá fēng zhú 。juàn lián jiāo qīng huī ，shū zhì yìng rén lǜ 。fán gōng yíng fěn běn ，máo táng qǐ hú lù 。huà tú xìng qǔ bàn ，yú niǎo xiān yuē shù 。xiàng qī cǎi jīn yīng ，lù qī tà sōng sù 。
yì wǒ wéi ér shí ，jiā shú zài táng yú 。rì yì dú shū bà ，guī shí cí mǔ yú 。bā suì jiù wài fù ，《lǔ lùn 》chū yī én 。jiǔ suì wǔ jīng bì ，wén yì pō bú shū 。shí suì dú 《lǐ jīng 》，gǔ jù wàng qí qū 。shí yī bèi cí xùn ，qióng qióng shī mǔ wū 。shí èr chū mén yóu ，bēn zǒu néng kuà lǘ 。shì shí cóng dà rén ，lái wǎng shén yú yú 。dà rén shòu 《xiào jīng 》，mìng ér zì xiě shū 。ér xiě shū bú chéng ，mǎn zhǐ rú mò zhū 。zuǒ yòu fǎn fù shì ，xīn qì cǎn bú shū 。dī tóu qīng lèi luò ，yǎng tóu dàn jiē yù 。dà rén gù wèi ér ，ér xīn yī hé yú 。xiě shū fēi dà nán ，ér xīn gū xú xú 。xīn dìng shǒu bú wù ，ěr hé yǎng shì yǔ 。qīn chén zhí bǐ xiě ，xiě chéng rì cái bū 。ér nǎi pò tì xiào ，xǐ xiào dōng xī qū 。qǔ shū hū ér lái ，cǐ shū yì dāng shū 。dú shū dú qí yì ，cǐ shū xué gēn zhū 。ér mò tīng cǐ jiāo ，guì shòu dāng qián chú 。cháo xī zhí shū dú ，ài zhòng tóng qiú tú 。dú bà cáng zhī sì ，xiè jiàn jù diǎn wū 。ér jīn yòu xiě shū ，xiě shū hū tòng hū 。ér yǒu liù suì ér ，ér yǐ shí nián gū 。xī shí yī juàn shū ，suì shí cháng bǎo chǔ 。jīn rì xiě cǐ zhì ，tūn shēng lèi zhān jū 。xī xiě jīn yì xiě ，jīn rì jiǒng zì shū 。xī qì jīn yì qì ，liǎng qì bú xiàng rú 。xī xiě suī chǒu è ，xī xì chēng fèng chú 。jīn xiě hǎo sì xī ，shuí yǔ zhèng xiá yú 。xī qì shí shì ài ，mào yù shén bú pū 。jīn qì fù hé yì ，lèi yǎn kōng wéi kū 。āi zāi yī juàn shū ，xiě bà hái chí chú 。ér yì hū qí ér ，xué bú zài wǔ chē 。dàn qiú xiào tì xìng ，jìng ài lǐ bú xū 。yì bú zài róng dá ，míng yù bō jiǔ qū 。dàn qiú shǒu wú shēn ，zhàn zhàn bǎo fā fū 。ér yǒu ruò xiǎo shēng ，shén cǎi qīng qiě dōu 。qī suì tòng zhì hù ，sì xù shǒu mén lǘ 。cǐ shū dà yì zài ，cǐ shī fēi fán yū 。ér fù hū qí ér ，shì sòng yǔ ěr gū 。ěr gū wén cǐ shī ，āi tòng yóu rú chá 。ěr nèi wài xiōng dì ，jìng jǐn xiàng yǒu yú 。lì shēn yǔ xiǎn qīn ，wú kǔ bú xiāo wú 。
xiào dé jìn guī zhāng ，cái chén shí suǒ yáng 。fàng qíng jì wén lǜ ，fāng mào jīng bāng shù 。wáng yóu fú fā huī ，shí zǎi qì xīn qī 。zhòu yóu yǒu jiā huà ，shū fǎ wú yǐn cí 。xìn zī chóu hé měi ，yán yǔ zhī lán bǐ 。zuó lái zì yín yì ，rì jiào qū méng bǐ 。
yù dù huáng hé bīng sāi chuān ，jiāng dēng tài háng xuě mǎn shān 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

满江红·自豫章阻风吴城山作相关翻译

⑵粟：泛指谷类。
②谋：图谋，营求。艳态：美艳的姿态，指酒席上的歌妓。风情：风月之情。此处是作者自称年已老去，没有了少年时的风月情怀。剩把芳尊倒：只管将酒杯斟满。剩把：只管把。芳樽：精致的酒器。亦借指美酒。
②乍窥门户：宋人称妓院为门户人家，此有倚门卖笑之意。浅约宫黄：又称约黄，古代妇女涂黄色脂粉于额上作妆饰，故称额黄。宫中所用者为最上，故称宫黄。约，指涂抹时约束使之像月之意。故浅约宫黄即轻涂宫黄，细细按抹之意。

满江红·自豫章阻风吴城山作相关赏析

这是马致远写的一支表达身处天涯，心系故园的“断肠人”羁旅乡愁的小令，与《天净沙·秋思》有异曲同工之妙。这支曲子将诗词中常有的意境和手法引入曲中，然又自出机杼地描写了特有景色中的特定氛围：雨夜、孤舟、渔灯中离家万里的旅人在点点滴滴的雨声里情不自禁流下“几行清泪”，这使读者也不由得产生强烈的共鸣，情景交融，语简意深，堪称马致远散曲小令中的佳作。

作者介绍

张钦敬 生卒年、籍贯俱不详。玄宗开元间登进士第。《全唐诗》存诗1首。